Duszpasterze

Sławni księża rodacy

Ks. Jan Stączek (1902-1989) – katecheta, kapelan wojskowy, duszpasterz

Ks. Jan Stączek urodził się 3.07.1902 r. w Posadzie Jaćmierskiej, zmarł 11.02.1989 r. w Rzeszowie. Po ukończeniu Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu w 1927 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1927-1930 pełnił posługę wikariusza w Strzyżowie, a następnie wikariusza i katechety w Przemyślu (1930-1935) oraz w Jarosławiu (od 1935 r.). Od września 1939 r. był kapelanem 144. szpitala polowego w Przemyślu. Po opuszczeniu kraju został internowany wraz z Wojskiem Polskim na Węgrzech, gdzie od września 1940 r. sprawował funkcję katechety w Polskim Gimnazjum w Balatonboglár. Od maja 1941 r. został kierownikiem Katolickiego Duszpasterstwa nad Uchodźcami Polskimi na Węgrzech. Aktywnie uczestniczył w akcji ratowania Żydów. Po wojnie wrócił do Jarosławia. W 1949 r. został mianowany administratorem, a następnie proboszczem parafii farnej w Rzeszowie. W 1954 r. został przez władze państwowe usunięty ze stanowiska. Powrócił na nie od stycznia 1957 r. Sprawował funkcję wicedziekana (1959-1967) i dziekana dekanatu Rzeszów (1967-1983). W 1978 został odznaczony godnością protonotariusza apostolskiego(infułata).

Był wielkim patriotą. Wspierał strajk chłopski w 1981 r. w siedzibie b. WRZZ w Rzeszowie, zapewniając opiekę duszpasterską jego uczestnikom. W stanie wojennym (od grudnia 1981 r.) organizował pomoc materialną i duszpasterską dla internowanych w Załężu. Od 13 stycznia 1982 r. wprowadził w rzeszowskiej farze comiesięczne Msze św. za Ojczyznę. W porozumieniu z podziemną „Solidarnością” patronował rzeszowskim uroczystościom rocznicowym i patriotycznym.

Ks. infułat Jan Stączek ma swoją ulicę w Rzeszowie-Załężu, gdzie budował kościół i był pierwszym proboszczem.

Ks. bp Stanisław JAKIEL (1910-1983)

ks. bp Stanisław Jakiel urodził się 12 kwietnia 1910 r. w Jaćmierzu jako syn Andrzeja i Otylii z Ochęduszków. Naukę gimnazjalną rozpoczął w Brzozowie, a kontynuował i skończył w Przemyślu. Po maturze w 1929 r. rozpoczął studia w miejscowym Instytucie Teologicznym jako alumn Seminarium Duchownego. Po 2 latach nauki został wysłany do Innsbrucka, gdzie na tamtejszym uniwersytecie jezuickim uzyskał w 1935 r. doktorat z teologii. W 1934 r. otrzymał tam święcenia kapłańskie. Po powrocie do diecezji był wikariuszem w Rzeszowie i Przemyślu, kapelanem biskupa ordynariusza, a w latach 1937-1939 etatowym katechetą w szkole średniej. W okresie okupacji od maja 1940 r. pełnił obowiązki wikariusza w Jarosławiu, od jesieni 1943 r. administratora parafii NMP Nieustającej Pomocy w Przemyślu na Błoniu. W jesieni 1944 r. krótko był rektorem Małego Seminarium Duchownego, a wkrótce wykładowcą teologii moralnej (do 1962 r.) i prokuratorem Wyższego Seminarium Duchownego, mieszczącego się wówczas w Brzozowie. W 1946 r. przygotował budynek seminaryjny w Przemyślu do przeniesienia alumnów. W 1947 r. rozpoczął wykłady z teologii pastoralnej, potem homiletyki (do 1957 r.). Od 1953 r. jako wicerektor spełniał obowiązki rektora Seminarium. W tym samym roku został powołany do kapituły katedralnej, w której w 1967 r. doszedł do godności prepozyta. 3 czerwca 1957 r. został mianowany biskupem tyt. Tanagry i sufraganem przemyskim. W tym charakterze był najpierw prowikariuszem generalnym, a od 1962 r. drugim wikariuszem generalnym. W latach 1958-1960 był oficjałem Sądu Biskupiego, w którym poprzednio był notariuszem, a następnie obrońcą węzła małżeńskiego. W Kurii zajmował się sprawami personalnymi księży wikariuszy i m.in. stał na czele diecezjalnej Komisji Liturgicznej. W 1976 r. został przewodniczącym Komisji Liturgicznej Episkopatu Polski. Za jego kadencji ogłoszono nowe teksty liturgiczne administrowania chrztu św., małżeństwa, sakramentu chorych, a także rytuał pogrzebowy, łącznie z nieszporami i oficjum żałobnym. Wydano nowy (studyjny) mszał polski oraz pierwszy tom brewiarza w języku polskim. Był ojcem Soboru Watykańskiego II. Zmarł 23 marca 1983 r. w Przemyślu i został pochowany w podziemiach katedry.

Ks. prałat Zdzisław Majcher (1929-2012)

Ks. prał. dr Zdzisław Majcher przyszedł na świat 15 stycznia 1929 r. w Bażanówce jako syn Andrzeja i Marii z domu Żebrackiej. Szkołę powszechną ukończył w Jaćmierzu, a gimnazjum w Sanoku. Po maturze w 1948 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Dnia 21 czerwca 1953 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa przemyskiego Franciszka Bardy. Jako młody kapłan został skierowany do parafii Szebnie. Po roku posługi podjął studia z prawa kanonicznego w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Uwieńczył je obroną pracy doktorskiej w 1958 r.

Po powrocie do diecezji pełnił kolejno szereg funkcji w strukturach Kościoła partykularnego, nie tracąc nigdy kontaktu z duszpasterstwem parafialnym. I tak był najpierw notariuszem Kurii Biskupiej i kapelanem biskupa Franciszka Bardy, a jednocześnie obrońcą węzła małżeńskiego i promotorem sprawiedliwości w Sądzie Biskupim. Równocześnie w latach 1968-1971 pełnił obowiązki administratora podprzemyskiej parafii Nehrybka.

W latach 1970-1976 był wicekanclerzem, a następnie do 1992 r. kanclerzem Kurii Biskupiej w Przemyślu. Od 4 stycznia 1992 r. do 2 lutego 2005 r. był oficjałem Sądu Metropolitalnego w Przemyślu. Ks. Zdzisław Majcher był członkiem Przemyskiej Kapituły Metropolitalnej, od 22 lutego 2002 r. jej dziekanem, a w dniu 25 września został odznaczony godnością Prałata Jego Świątobliwości. Do końca chętnie śpieszył z pomocą duszpasterską w parafiach przemyskich oraz w zgromadzeniu Sióstr Sług Jezusa. Zmarł 30 maja 2012 r. w przemyskim szpitalu. Jego ciało 1 czerwca spoczęło w grobowcu Kapituły Archidiecezjalnej na cmentarzu głównym przy ul. Słowackiego w Przemyślu.