Z Kroniki Parafialnej:
„Na polu Antoniego Wójcika obok gościńca prowadzącego z Bażanówki do Strachociny, tuż pode dworem wznosi się skromna i uboga, lecz piękna kaplica, której wieżyczka uwieńczona krzyżem wdzięcznie wystrzela ku chmurom ponad drzewa i chaty Bażanówki. Kaplica pomieścić może przeszło 100 osób nie wliczając tych, którzy w czasie Mszy św., kiedy sprzyja pogoda, stoją poza jej obrębem”.
Na miejscu wyżej wspomnianej kaplicy znajdowała się już dawniej mała kapliczka, jakich wiele spotkać można w naszych wioskach. Wybudował ją Antoni Wójcik, murarz z zawodu, by w ten sposób powiększyć chwałę Pana Niebios i Ziemi. Zwykł był często mówić: „Ile razy ktoś tędy pojedzie lub pójdzie i zobaczy kapliczkę – zawsze uchyli kapelusza i westchnie do Boga”. Antoni wraz z synem Franciszkiem opiekował się kapliczką, zdobił ją jak mógł i umiał (umajał kwieciem, zapalał lampki przed świętymi obrazami). Czynił to z głębokiej pobożności w przeświadczeniu, że choć w tak drobny sposób hołd oddaje Panu Bogu.
Antoni jednak marzył o większej kaplicy, w której można byłoby odprawiać Mszę św. Nikomu nie zwierzał się ze swoich planów, bojąc się, że zostanie wyśmiany przez ludzi małej wiary, boć tacy nie tylko nie dopomogą to jeszcze będą mu dokuczać. Jednak myśl o budowie go nie opuszczała. Zwierzył się w końcu panu Kazimierzowi Laskowskiemu, właścicielowi dóbr bażanowskich, a ten jak gorliwy katolik i bardzo przychylny dla ludu, zachęcił go do budowy kaplicy i obiecał pomoc moralna i materialną. Myśl tę przychylnie przyjął miejscowy proboszcz, ks. Olkiszewski. Co więcej, proboszcz ze Strachociny, ks. Data, który w tym czasie budował u siebie kościół, darował 2000 sztuk cegieł, a inne sprzedał po przychylnych cenach. Cegły (1000 sztuk) darował także Kazimierz Wiktor z Zarszyna. Zebrano fundusze 1127 koron austriackich (najwięcej ofiarowali: p. Laskowski – 350 koron, ks. dr Paweł Ćwiąkała – 100, Klemens Żyłka – 80, ks. Tomasz Warchał, franciszkanin – 60, ks. Jakub Błaszczak, proboszcz w Hyżnem – 60, bp Pelczar – 50, Wawrzyniec Niemczyk – 20, Jan Żyłka – 10, Kólko Rolnicze – 20, dzierżawcy dworscy – 20, N. Folta z Długiego – 214). Budowa ruszyła 4 stycznia 1901 r., w zimie wyjątkowo wówczas łagodnej i nie śnieżnej. Plan kaplicy opracował Wojciech Kędzior, zdolny majster murarski z Bażanówki. Szła robota koło domku Bożego raźnie i ochoczo, tym bardziej że pracowano za darmo, tak murarze jak i robotnicy (wszyscy z Bażanówki, na końcu pomogło trzech murarzy z Jacmierza).
Dnia 26 lipca 1903 r. odbyło się uroczyste poświęcenie kaplicy, którego to obrzędu dokonał ks. kanonik Olkiszewski, wydelegowany w tym celu przez ks. bpa Pelczara. Banderia składająca się z tutejszych włościan w strojach narodowych pod kierownictwem Jakuba Żebrackiego przyprowadziła powóz z ks. kanonikiem Olkiszewskim z Jaćmierza aż do Bażanówki do kaplicy. Strzały z moździerzy zwiastowały tę chwilę.
W uroczystym obrzędzie poświęcenia wzięli udział następujący księża: ks. kanonik Bardzik – proboszcz z Jasionowa, ks. Lisiński – proboszcz z Trześniowa, ks. Kędra – wikary z Zarszyna, ks. Surowiak i ks. Kędzior – nowowyświęceni rodacy z Bażanówki, Rąpała i Guzek – klerycy z Jaćmierza. W czasie sumy nadjechał ks. dziekan Stasicki, proboszcz z Sanoka. Prócz duchowieństwa byli obecni Jaśnie Wielmożne Państwo: Kazimierz Laskowski z żoną, Kazimierz Wiktor z Zarszyna i prawie cała ludność Bażanówki.
Po poświęceniu kaplicy odprawił po raz pierwszy śpiewaną Mszę św. ks. Olkiszewski, a kazanie wygłosił ks. Lisiński.
Do kaplicy państwo Laskowscy zakupili obraz Matki Boskiej Częstochowskiej (sprowadzono z Częstochowy), fisharmonię, ołtarz, paramenty liturgiczne. W jesieni 1906 r. rozpoczęto rozszerzanie kaplicy, a mianowicie przybudowano dwie zakrystyjki i prezbiterium posunięto wprzód. Tę robotę ukończono w lecie 1907 r. Całymi dniami pracował przy tej budowie Franciszek Wójcik, syn Antoniego; cegłę dostarczył p. Laskowski.
W 1984 roku rozpoczęła się przebudowa, a raczej budowa nowej kaplicy w Bażanówce wraz z salą katechetyczną. Dokupiono od Wawrzyńca Wójcika dwa ary gruntu. Prace trwały do 1978 r. Kościół poświęcono uroczyście 2 sierpnia 1987 r. Poświęcenia dokonał ks. bp Ignacy Tokarczuk w obecności księży rodaków, księży z dekanatu i z sąsiedztwa oraz licznie przybyłych wiernych. Byli też zaproszeni wierni z Kościoła Polskokatolickiego.
